اسامی حیوانات به گویش و زبان محلی دزفولی

اسامی حیوانات متعدد

موجود در دزفول به گویش و زبان محلی دزفولی

سایت چمدان آبی: دزفول با توجه به پیشینه و قدمت زیادی که دارد از ظرفیتهای و طبیعت زیبا و بکری هم برخوردار است این شهر همانند دیگر امکنه در خود حیوانات متعدد را در خود جای داده است در این وجیزه سعی بر معرفی حیوانات این شهر به زبان محلی شده است. منتظر نظرات شما هستیم تا این لیست کاملتر شود.

مدیر سایت و کانال چمدان آبی – محمدحسین درچین 09166422841

اسامی حیوانات به ترتیب حروف الفباء:

بارنه = جوجه جوان ماده(مرغک = مرغی که هنوز تخم نمیکند)

باهِنده = پرنده

بَت(بَط) = اُردک وحشی که در نیزارها و بصورت کوچ زندگی می کنند

بُتُل(بوتول) = سوسک سیاه گِرد و کُپل

بِنگِشت = گنجشک

بَچیله = جوجه ای که هنوز نر و یا مادگی آن معلوم نیست

بَرَه = گوسفند کوچک

بَق = قورباغه

بوفالوی آبی آسیایی

بیش لَمبو = بیش لمبو یا گل‌خورک، یا اشلمبو، یا لنگوچ، نوعی ماهی دوزیست است. در هندیجان در کنار ساحل خلیج فارس نیز به نام «بوشلمبو» شناخته می‌شوند و به وفور نیز یافت می‌گردند. بیش لمبو نام نوعی آبزی و ماهی وحشی سیاه رنگ و موحش و غالباً غیر خوراکی است که بیشتر در قسمت کناره های رود کارون اهواز و نیز گاهی هم در کانال ها و آبراه های متصل به آن دیده می شد. درازای آن معمولا بین ۱۵ الی ۲۰ سانتیمتر بوده است. گویا این نام را عرب های بومی منطقه بر او گذاشته‌اند. در قدیم برخی اهالی می گفتند که انگلیسی ها تخم این موجود را در کارون انداخته و تکثیر کرده اند.

بی فاطمه(بیب فاطمه – بی بی فاطمنه) = کفشدوزک

پازن = بُز وحشی که اندکی شاخ دارد – پازن یا پاژن، در ضرب المثلهای دزفولی در باره کسی که گرفتار افراط و تفریط است، می گویند: یا نم روه شکال(شکار) یا پا پازنه بِاِشکنه

پَخشه = مگس

پِرپرَک = نوعی پروانه

پروانه =

پَرُونه = سوسک توالتی

پِل = پرنده ای صحرایی که از کبوتر چاهی کوچکتر و از کبوتر کوکو بزرگتر و با پرهایی به رنگ سبز و طوق سفید می باشد.

پلنگ ایرانی

تُراج(دُراج) = نوعی قرقاول است. در روزگار کودکی برخی فروشندگان گوشت پرنده گاهی تراج را هم عرضه می کردند، که اتفاقاً طعمی لذیذ و گوارا داشت.

تُس کَلَه = فِنج

تَق زَنک = تق زنک /taq zanak/ نوعی سوسک است که شاخک هایی اره مانند دارد و اگر به پشت بیفتد می تواند با جهش ناگهانی همراه با صدای تقه دوباره به حالت عادی بازگردد. در انگلیسی به آن click beetle می گویند که معنای آن هم سوسک تقه زن است. این حشره آفت گیاهان محسوب می شود و می تواند به مزارع کشاورزی آسیب وارد کند.

تُله گراز = بچه گراز یا خوک

تُوره = شغال 

تیهو = تیهو(نام علمی: Ammoperdix griseogularis) نوعی کبک از راستهٔ ماکیان‌ سانان و تیرهٔ قرقاولان است. زیستگاه این پرنده از جنوب شرقی ترکیه، سوریه و عراق در غرب تا پاکستان و ایران در شرق و غرب کشور امتداد می‌یابد.

جَراده = نوعی حشره است 

جُو بُرَک = آب دزدک

جوزلنک(جوزلیک) = نوعی پرنده سفید رنگ که در حال حرکت هم صدا میدهد و آواز می خواند

چَرچَر = نوعی حشره

چِنجَک = جیرجیرک

چوتُسک= پرنده کوچکی است کم وزن که روی شاخه برگ درختان می پرد و از گنجشک خیلی کوچکتر است اندازه تقریباً ملخ بزرگی است و قدیمی ها می گفتند که به شاخه درخت می گوید اِشکی یا اشکنمت 

چوله

خدنگ هندی

خرچنگ = قِرزلنگ

خرس قهوه ای

خرگوش

خروس بچ – جوجه جوان نر

خوک = همان گراز وحشی است که در مناطق ما بیشتر در بیشه زارهای انبوه دیده شده است  

دراج(تراج) = نوعی قرقاول است. در روزگار کودکی برخی فروشندگان گوشت پرنده گاهی تراج را هم عرضه می کردند، که اتفاقاً طعمی لذیذ و گوارا داشت.

دی دُومَک(دیدُمک)  = پرنده ای با پای دراز که بیشتر در زمین های کشاورزی زندگی میکند.

رووا = روباه

روباه بلندفورد

روباه قرمز

رِیقه = هشت پا یا لاک پشت فراتی

ریمیز = موریانه

سُعدین = سار

سَگول = توله سگ

سمندر ایرانی

سمندر امپراطور(آبشار شوی)

سنجاقک = کلو عربی

سیخ چوله(چوله یا تشی) = خارپشت یا جوجه تیغی یا تشی دارای لایه‌ای از خار بر پشت خود است که در هنگام احساس خطر، آن‌ها را در بدن جانور مهاجم فرو می‌برد. با داشتن طول سر و تنه‌ای بیشتر از ۷۰ سانتی‌متر، این جانور بزرگ‌ترین جونده ایران به‌ شمار می‌رود. در ایران، تشی با نام‌های چوله و سیخور نیز خوانده می‌شود.

سیره = سُهرِه

شاهین”باز” = عقاب

شَراق(هفرنگ) = سبزقبا، سوزقبا، هفت رنگ

شِش = شپش – کَک

شغال طلایی

شوپِلیشک(شوپلشک) = خفاش و یا نوعی پرستو 

شو کورَ ک = خفاش

عَمبلو(عنبلو) = مارمولک بزرگ

عَنتر(انتر) = میمون

غزال = آهو

غزال دورکاس

عقرب = گژدم یا گوردیم همان کج دم است و غیر دزفولی ها غالباً عقرب می گویند که واژه ای عربی است.

قاز قُِلُِنگ(قوز قلج) = غاز مرغ آبی پرنده ای گردن دراز

قِرزِلِنگ = خرچنگ

قِرنَه = حشره ای که به بدن بعضی حیوانات چسبیده و از خون او ارتزاق می کند.

قلاق = کلاغ

قِندِر = نوعی پرستو /qender/ یا پرستوی خانگی (Barn Swallow) یکی از پرندگان بومی دزفول است. رنگ این پرنده معمولاً مشکی و دارای دم چتری شکل است. این پرنده شکارچی بوده و در غروب به شکار می رود. غذای این پرنده بیشتر حشرات است. پرنده قِندر بر خلاف پرستو لانه نمی سازد بلکه در ساختمان های متروکه و شکاف دیوارها بیشتر دیده میشوند. از جمله وجه تمایز قِندر از پرستو می توان به رنگ، شکل دم، صدا، رنگ نوک، نحوه پرواز قِندر اشاره کرد. نحوه پرواز قِندر معمولاً سُر خوردن بر روی هوا است و کمتر بال می‌زند. در اسلام این پرنده حرام گوشت گفته شده است. در مورد قندر شاخصه پروازش اینست که ابتدا بساکن ازروی زمین(حالت نشسته) توانائی پرواز ندارد حتمی باید از ارتفاع هر چند کم رها شود تا بتواند پرواز کرده و ادامه دهد.

کاربَفک(تاربفک) = نوعی عنکبوت

کاکا یوسف

کفتار راه راه

کَل و بُز ایرانی

کُل لو = ملخ

کُل لو عربی = ملخ عربی

کَمچه لیسَک = نوزاد قورباغه

کموتر = کبوتر

کَموتر چهی = کبوتر چاهی

کموتر کوکو = کبوتر کاکاکریم

کوگ = کبک

کووه(کاوه) = گوسفند نر بزرگ یک ساله

گاله پشت = لاک پشت

گراته =  همان حیوانی است که بسیار کُند حرکت میکند و به این مفهوم است که شخص اینقدر ضعیف بشود که حتی آن حیوان بتواند او را بگیرد. حالتی مانند فِگر است که در هنگام پیچ خوردن کارها و ماندن و انجام نشدن آنها گفته می شود البته در گویش دزفولی گِراته اصطلاحی همانند فِگِر است که به سادگی نمی شود آن را معنی کرد و احتیاج به توضیح مفصل دارد، بیان حالت و اتفاقی خاص است با واژه های معادل فارسی حق ان ادا نمی شود، به قول معروف، وا دِسبیلی بُو وِی که فَمِی … گِراتَه حالتی از نحسی و دردسر و پیج خوردن امور و جلو نرفتن کار است. شاید هم این اصطلاح، وجهی با واژه فرانسوی “gratter” داشته باشد که به معنی خاراندن و به خارش انداختن و پنجه و پنگول زدن به چیزی است. 

گراز = همان خوک وحشی است که در مناطق ما بیشتر در بیشه زارهای انبوه دیده شده است  

گراز اوراسیا

گربه ی شنی

گربه ی وحشی

گِرزه = موش بزرگ که بیشتر در فاضلابها دیده میشود

گرگ خاکستری هندی

گژدم = عقرب – گژدم یا کژدم همان کج دم است و غیر دزفولی ها غالباً عقرب می گویند که واژه ای عربی است.

گِلخورک(بیش لَمبو یا اشلمبو، یا لنگوچ) = نوعی ماهی دوزیست است. در هندیجان در کنار ساحل خلیج فارس نیز به نام «بوشلمبو» شناخته می‌شوند و به وفور نیز یافت می‌گردند.

گو = گاو

گو درات گَ لَتَ بوردِن = حلزون

گوردیم = عقرب – کژدم همان کج دم است و غیر دزفولی ها غالباً عقرب می گویند که واژه ای عربی است.

گوزن زرد ایرانی

گُونج = زنبور عسل

لاک پشت فراتی = ریقه یا هشت پا

لوله گراز = بچه گراز

لِیلَه = مارمولک

مُشک = موش

مور = مورچه

موهی چنق = مرغ ماهی خوار

موهی لوتک = ماهی کوچک

مویی = ماهی

میش = به گوسفند ماده که بچه آورده باشد گفته میشود که از شیر آن ماست میش درست میشود

وَقه = حواصیل سفید یا بوتیمار یا مرغ حق

اسامی و مشخصات کبوتران پرورشی در دزفول

اسبِیدِ دُم سِیَه = کبوتری که همه اش سفید و دمش سیاه است

اشعَل = کبوتری که همه بدن او یک رنگ بوده ولی دمش سفید است مانند: اشعل سرخ یا سیه یا زرد

چاهی = کبوتری که معمولاً در چاهها و در خانه های قدیمی زندگی می کند

حوَشی = کبوتری که داخل بالهای تیز آخری، چهار پر سفید دارد

دُم سرخ = همه اش سفید دمش سرخ

دُم سیه = همه اش سفید دمش سیاه

دو کتی = کبوتری که پرهای بدن و نیمی از بالهایش سفید و نیم دیگری از بالها و به یک اندازه به رنگ دیگری است مانند: سیاه، زرد، سرخ یا سبز میباشد و یا اینکه در طرفین بالهایش به شکل دو بیضی رنگی تقریباً سطح بال را می پوشاند.

زاغی = کبوتری که رنگ پرهای بدنش یکدست سیاه هستند.

سر اِسبِید = کبوتری که همه اش سیاه ولی کله سرش سفید است

سرخِ یَه رَنگ = کبوتری که سرخ یکرنگ باشد

سرخِ یَه رَنگِ بِی کاکُل = کبوتری که سرخ یکرنگ بی کاکل باشد

سینه ای = کبوتری که رنگ پرهای سینه آن کاملاً یک دست، سیاه، زرد یا سرخ هستند و رنگ بالها کاملاً سفید.

سیَه خَچی = کبوتری که همه اش سیاه، گردنش سفید و زیر گلویش هم طوق سفیدی دارد

سِیَه دُم اِسبِید(اشعَل) = کبوتری که مثل باروت سیاه است و دمش سفید است

طوقی = کبوتری که رنگ پرهای گردن یکدست سیاه، سرخ، زرد یا هفت رنگ است و دیگر پرهای بدن سفید هستند.

کاکُلی پَر پا = این نوع کبوتر دارای کاکل است و پایش هم پر دارد

کله دُمبی = کبوتری که پرهای سر و دم یک رنگ مثلاً سیاه، سرخ یا زرد هستند ولی بدن کاملاً سفید می باشد

کُلی یا کله ای= کبوتری که رنگ پرهای کله آن سیاه، زرد و یا سرخ است ولی بدن کاملاً سفید می باشد

آبزیان رودخانه دز و انواع ماهی ها

خرچنگ(قِرزِلِنگ) – سیاه ماهی(بُتک یا گِل خورَک) –  مار آبی – مار ماهی – ماهی اسبله(لِکّه) – ماهی بِرزُم لب پهن  ماهی بِرزُم معمولی – ماهی بوتک یا لوتک(پَهمَک) – ماهی بیاح(دوکُکِی) – ماهی توئینی(بُتک) – ماهی حمری(زَنگور یا زَنبُور) – ماهی سفید رودخانه ای  – ماهی سونگ(نَربچ) – ماهی شیربُت – ماهی کاراس(اُشینی) – ماهی کپور – ماهی گاراروفا(گل چراغ  یا گِل خورَک) –  ماهی نازک(حیف نان یا شیس) – میگوی آب شیرین

انواع آبزیان بومی رودخانه دز

* خرچنگ(نام محلی: قِرزِلِنگ – زیستگاه: داخل حفره ها و زیر سنگ ها – تغذیه: همه چیز خوار – نام خانواده: Grapsidae )

* سیاه ماهی(نام خانواده: کپورماهیان(Cyprinidae) – نام علمی: ( Capoeta damascina (Valenciennes,  – نام فارسی: سیاه ماهی  siyah mahi-نام محلی: بُتَک، گل خورک gelkhorak, botak – زیستگاه: بر روی بسترهای شنی و ماسه ای – تغذیه: جلبکها و گیاهان آبزی – زمان تخمریزی: فصل بهار)

* مار آبی(خانواده: مار غیر سمی – مشخصات ظاهری: سفید رنگ و طول کوتاه – تغذیه: قورباغه و آبزیان کوچک – محل زندگی: در قسمت راکت رودخانه و نزدیک ساحل،  پشت سد تنظیم)

* مار ماهی(نام فارسی: مار ماهی رودخانه ای، مارماهی اروپایی، مار ماهی مهاجر – مشخصات ظاهری: باله پشتی و مخرجی فاقد شعاع سخت می باشند. تعداد مهره های بدن 110-19 عدد. منافذ آبششی كوچك و عمودی اند و به كناره ها محدود می شوند. فك پایینی تا حدی بلندتر از فك بالایی است. باله پشتی در فاصله دوری از باله سینه ای و باله مخرجی كمی بعد از مخرج شروع می شود. باله شكمی وجود ندارد. در قسمت بالای ماهی تیز و برنده میباشد – پراکنش: معمولا در آب های راکت زندگی میکند، پشت سد تنظیم – تغذیه: غذای این ماهی در آب شیرین عبارتند از: سخت پوستان، نوزادان حشرات، نرم تنان، ماهیان ریز، قورباغه، خرچنگ و تخم ماهی ها. با آغاز سرما تغذیه را قطع می كند و در رسوبات بستر رودخانه به خواب می رود.)

* ماهی اسبله(نام خانواده: اسبله ماهیان – نام فارسی: اسبله  – نام محلی: لِکّه – مشخصات: دارای باله مخرجی طویل و باله پشتی کوتاهی است و سه جفت سبیلک دارد. – زیستگاه: در قسمتهای پایینی رود خانه به سر می برد. – تغذیه: دارای رژیم غذای گوشتخواری است و تمایل زیادی به خوردن ماهیان و دوزیستان دارد. – زمان تخمریزی: فصل بهار)

* ماهی برزم لب پهن(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: برزم لب پهن – نام محلی: بِرزُم – مشخصات: دارای دو جفت سبیلک،لبهای درشت ودهان ماهی در قسمت پایین سراست. – زیستگاه: قسمتهای میانی رودخانه که دارای بستر ماسه ای، گل و لای و قلوه سنگ است – تغذیه: در دوران لاروی از حشرات آبزی و سایر بی مهرگان استفاده می کند، همراه با بزرگ شدن اندازه بدن، رژیم غذای گوشتخواری پیدا نموده و از ماهیان نیز تغذیه می کند. – فصل تخمریزی: در فصل بهار تخم ریزی می کند. اهمیت اقتصادی: دارای ارزش اقتصادی و بازار پسندی بالایی است.)

* ماهی برزم معمولی(نام خانواده: کپورماهیان – نام علمی: (Luciobarbus pectoralis (Heckel,  – نام فارسی: برزم معمولی – نام محلی: بِرزُم – مشخصات: دارای بدنی کشیده و دو جفت سبیلک دارد.- زیستگاه: در قسمتهای پایینی رودخانه به سر می برد. – تغذیه: از بی مهرگان آبزی تغذیه می کند. – فصل تخمریزی: در فصل بهار تخم ریزی می کند. -اهمیت اقتصادی: دارای ارزش اقتصادی است.)

* ماهی بوتک(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: بوتک – لوتک – نام محلی: پَهمَک – زیستگاه: در قسمتهای از رودخانه که دارای بستری صخره ای باشد به سر می برد. – تغذیه: دارای رژیم غذای پلانکتون خواری است. – فصل تخمریزی: ازاردیبهشت تا خرداد ماه تخمریزی میکند.)

* ماهی بیاح(نام خانواده:کفال ماهیان – نام فارسی: بیاح – نام محلی: دوکُکِی – زیستگاه: در قسمتهای آرام رودخانه در نزدیکی سطح آب به سر می برد.- تغذیه: رژیم غذای دیتریت خواری دارد از موجودات ریزداخل گل و لای تغذیه می کند. – فصل تخمریزی: از اسفند تا اواخر اردیبهشت ماه تخمریزی می کند.)

* ماهی توئینی(نام خانواده: کپورماهیان(Cyprinidae) – نام علمی:  (Capoeta trutta (Heckel,  – نام فارسی: توئینی touyeni- نام محلی: بُتک  botak – زیستگاه: بر روی بسترهای قلوه سنگی و شنی – ماسه ای زندگی می کند. – تغذیه: از جلبکهای چسبیده به بستر رودخانه و حشرات آبزی تغذیه می کند. – فصل تخمریزی: در فصل بهار تخمریزی می کند. – اهمیت اقتصادی: بیشتر جنبه صید ورزشی دارد.)

* ماهی حمری(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: حمری – نام محلی: زَنگور- زَنبُور – مشخصات: رنگ بدن زرد نارنجی با فلسهای درشت است و یک جفت سبیلک دارد. – زیستگاه: در قسمتهای پایینی رودخانه به سر می برد. – تغذیه: دارای رژیم غذای همه چیز خواری است اما تمایل بیشتری به خوردن گیاهان دارد. – فصل تخمریزی: از فروردین تا تیرماه تخمریزی می کند)

* ماهی سفید رودخانه ای(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: سفید رودخانه ای – نام محلی: سفید)

* ماهی سونگ”نَربچ”(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: سونگ – نام محلی: سونگ – نَربچ – مشخصات: رنگ بدن به طور معمول سبز زیتونی و در سطح پشتی همراه با لکه های پراکنده سیاه رنگ و دارای دو جفت سبیلک است. – زیستگاه: در گودالهای عمیق قسمتهای میانی رودخانه به سر می برد. – تغذیه: رژیم غذای گوشتخواری دارد و تمایل زیادی به خوردن ماهی دارد. – فصل تخمریزی: در فصل بهار تخم ریزی می کند. اهمیت اقتصادی: با توجه به رشد نسبتاً خوب و اندازه بزرگ بدن دارای ارزش صید ورزشی و اقتصادی بالایی است.)

* ماهی شیربُت(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: شیربت  – نام محلی: شیربت – مشخصات: بدن کشیده ونیمه استوانه ای با فَلسهای درشت، سری نسبتاً کوچک با ساقه دمی نسبتاً باریک، دارای دو جفت سبیلک و دهان ماهی در قسمت پایین سر است. – زیستگاه: قابلیت سازگاری در شرایط مختلف را دارد اما بیشتر محیطی را ترجیح می دهد که دمای آب به طور متوسط ۲۲.۵ درجه سانتیگرات و دارای جریانی آرام و بستری لجنی باشد. – تغذیه: دارای رژیم غذای همه چیز خواری بوده اما تمایل بیشتری به خوردن گیاهان دارد. – فصل تخمریزی: از اردیبهشت تا اواخر خرداد ماه تخم ریزی می کند. – اهمیت اقتصادی: با توجه به رشد مناسب این ماهی و ارزش بالای کیفیت گوشت آن دارای ارزش اقتصادی بالایی است و تکثیر مصنوعی آن با موفقیت به انجام رسیده و به چرخه تولید در سیستم چند گونه ای در استخرهای پرورشی اضافه شده است.)

* ماهی کاراس(نام خانواده: کپورماهیان – نام فارسی: کاراس – نام محلی: اُشینی – پراکنش: گونه غیر بومی که وارد آبهای ایران وخوزستان شده است – مشخصات: رنگ بدن متمایل به نقره ای و دارای باله پشتی طویل و فاقد سبیلک است. – زیستگاه: در قسمتهای پایین رودخانه ودر بسترهای لجنی به سر می برد. – تغذیه: رژیم غذای همه چیز خواری دارد اما تمایل بیشتری به خوردن جانوران ریز دارد. فصل تخمریزی: درفصل بهار تخمریزی می کند.)

* ماهی گاراروفا(نام خانواده: کپورماهیان( Cyprinidae)- نام علمی: (Garra rufa (Heckel,  – نام فارسی: گل چراغ golcheragh – نام محلی: گِل خورِک  gelkhorak – مشخصات: دارای جثه کوچک، رنگ بدن قهوه ای که در محیطهای مختلف تیره و روشن می شود و دو جفت سبیلک دارد. – زیستگاه: بر روی بسترهای قلوه سنگی همراه با گل و لای و در اعماق کم زندگی می کند. – تغذیه: از جلبکهای موجود بر روی سنگها تغذیه می کند. – فصل تخمریزی: در فصل بهار تخمریزی می کند.

* ماهی نازک(نام خانواده: کپورماهیان(Cyprinidae) – نام علمی: (Chondrostoma regium  (Heckel,  – نام فارسی: نازک – حیف نانnazok-hefie nan – نام محلی:شِیسsheas – مشخصات: بدنی کشیده دارد سطح پشتی آن سبز نقره ای با انعکاسهای متمایل به آبی و پهلوها و سطح شکمی سفید نقره ای می باشد. – زیستگاه: قسمتهای میانی و فوقانی رودخانه که دارای آب شفاف و بستر ماسه ای – قلوه سنگی زندگی می کند. – تغذیه: از بی مهرگان  بستر رودخانه تغذیه می کند. – اهمیت اقتصادی: دارای ارزش صید ورزشی می باشد.)

* میگوی رودخانه دز(نام فارسی: میگوی آب شیرین – پراکنش: گونه غیر بومی رودخانه دزاست و گونه بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آبهای جنوب شرقی آسیا است که برای پرورش وارد ایران شده است. – مشخصات: بدن میگوی آب شیرین دارای دو قسمت سر و دم می باشد ارگانهای بیرونی قسمت سر شامل روستروم؛ یک جفت چشم مرکب ،آنتن ها و آنتنول، پره های دهانی و شش جفت پای قدم زن می باشد. در قسمت دم بندهای شکمی، دم و دمپاره ها و پاهای شنا قرار می گیرند. – زیستگاه: در محیطهای کم عمق و گل الود رندگی می کند. – تغذیه: رژیم غذای همه چیز خواری دارد و ازبقاياي گياهي و جانوري، لارو حشرات آبزي، لارو نرمتنان و سخت پوستان، زئوپلانکتونها تغذیه می کند و درصورت کمبود غذا هم جنس خواری می کند. – فصل تخمریزی: در تمام طول سال تخمریزی می کند اما اوج تخمریزی در ماههای اسفند تا خرداد و مهر و آبان است. – اهمیت اقتصادی: ارزش اقتصادی بالایی دارد.)

منبع: وب سایت چمدان آبی (محمدحسین دُرچین)