مثنوی گفتگو و درد و دل پدر شهید
شاعر ارجمند، شیرین بیان و خوش قریحه دزفولی استاد ارجمند جناب آقای غلامرضا مه لقاء در مثنوی خویش به گفتگوی پدر شهیدی با پسر شهیدش پرداخته است در این مثنوی استاد مه لقاء به زیبایی و با زبان قال، دیالوگ پدر را بر سر مزار جوان رعنایش ترسیم کرده و از او خواسته است که در عالم معنا جوابش گوید. در این پُست از سایت چمدان آبی(دانشنامه دزفول) شما می توانید در حالی که صدای شاعر را با لهجه دزفولی می شنوید متن مثنوی را هم به نظاره بنشینید.
شاعر، سراینده و گوینده: غلامرضا مه لقاء ، متخلص به “شاکر”
تهیه کننده و کارگردان: مهران موزون
مثنوی درد و دل بووی شهید
قَلَم جونِ بُووَت اَمْشو وِلُم کُن
بی یِسْمّ پا پَتی مِی شِعر هِلُمْ کُن
اِی سیِنَم لَم بِلوُ بیِسَ اَ غُصَه
تَمومِ چار چووُم اَی غَم شَکِسَه
مَگُو کمتَر نِویس شاکِر اَ دِیـْرِی
اَ ای حالِی که دورِی تَم بِمیرِی
هِلُم اَمشو اَ تِشکِ دل نـِویسُم
اَ حالِ یَه بُووِی بی دل ِنویسُم
بووِی که مـَسِ جُومِ کووَکـِش بید
مَگُو بَچَش مَرِفتی لِف بووَش بید
مُ دِیدُم یَ پِیایی نِسَه سَر خاک
بِخُونَ نوحَه به لِیفِس مِینِ خاشاک
پاهاش سَر خاک بیدِن سَر به اَفلاک
بِگُف شُکرِت خُدا سینَش اَما چاک
دِلُم باد کُردَه می سینَم خُدایا
تُهِسُم اَ غَمِ رولَــــــــــم اِلاهـــا
تو فِکرِی کُن به حالِ زارِ زارُم
اَ دَس رَفتَه اِی صَبرُم بی قَرارُم
زِمین پی اِی فِروخِی تَنگ بِیسَ
دِلُم می رَه خِیالِش لَنگ بیسَ
تَک و تِینا بی یِسمَه نَم بِنارُم
تو اِذنِش دِ کمی آیَه کِنارُم
بِیو رولِی قَشنگِ نُور جَبینُم
دَمِی پیشُم نِشین تا رِیتَه بینُم
دِلُم تَنگ بیسَ سی قَدِ بُلَندِت
سی او نُورِ تِیاتْ بُرگا کَمَندِت
دِلم اَ ندو مَخو رِی گُلتَ بینُم
اَ مِی تِیکِ قَشنگِت بوسَه چِینُم
دِلُم اَندو مَخو بینُم نُمازتَ
رُکوع و سَجده وُو راز و نِیازتَ
دِلُم اَندو مَخُو فَمُمْ صِداتَ
قُنوتا نِصفِ شُووا بِی رِیاتَ
او صَلْواتا یَواشِ با صَفاتَ
او عَرسا رِختَه بیسیِ نِینَواتَ
دِلُم اَندو مَخو قِصّاتَ فَمُّم
شِکر رِیزون کُنی وَر غُصه خَندم
دِلُم اَندو مَخو دَر حالِ خَندَه
دَرِ دَردِ فِراقَ وَر مُ بَندَه
مَخم پُرسُم اَزِت رولی جَوُنُم
دِلِت اومَه زَنی آتَش به جُونُم
چِطور اومَه دِلِت می غَم نِشینُم
کَفَن دورِت مُ بَندُم مارتَ بینُم
چِطور اومَه دِلِت تینا هِلیمُون
سَرِ سِنگِ مِزارِت هِی کشیمُون
نَگفتی مارِتِ میرَه اَ هِجْرون
بِیُو سیل کُن اَ داغِت بیسَه حیرون
مَخُم دادِی کَشُم دادِی اَتَه دِل
که سُرخ بیسُم اَ داغِت مِثلِ اِژگِل
نَظر داشتُم سییِت جومَه بُروُنَ
اووُردِی بَر سَرُم جومَه دِروُنَ
به دِل داشتُم حَنا بَندونتَه بینُم
شَبوش رِیزُم لَبا خَندونتَ بینُم
اِمید داشتُم که مِی حِجْلَت نِشینی
دومات آیُم که مِی غُرفَت نِشینیِ
نَدونِسُم که غُرفَت سِنگرِت بِید
شَبُوشا تِیرِ تَرکش بَر سَرِت بِید
چه اوُمَه بَر سَرُم وَختی که دِیدُم
پُرَ تَرکش ای لارِت کاش نَبیدُم
مُ دوس داشتُم بینُم خونچَه بَروُنتَه
اما دِیدُم به چَشم توبُوت رَوُنتَه
تَشِ دِل نَم نِشینَه بِی قَرارُم
بِیُو اَمروز اَ مِی داغِت دِرارُم
بِیو رولِی شَهیدِ مِهرَبُونُم
جُوابُم دِ اَنیسو هَم زَبُونُم
صِدا اومَه اَ او بالایِ بالا
اَ مِی عَرشُو فَلَک هَف آسُمُونا
سَلامُم وَر بُووَم هَمِی هَمُونُم
بُووِی زَحمَت کـَشِ پُوکیزَه جُونُم
سَلام دارِن حُضُورِت هَم رَهونُم
رَفیقُونُم شَهیدونِ زَمُونُـم
حُضورِت اومَمَه اِی کربِلویی
بِبوسُم دَس پوهاتَ نِینَوویی
طَوافِت بِکُنُم دورِت بِگردُم
خُومَه سِف وَرضِرِیحِ دِلتِ بَنْدُم
خودَت دونِی که مَمْ مَسِ وَفاتُم
مُ سوزبیسی سَرِرِیشیِ صَفاتُم
خودِت دونی گِرِنْد خوردِی کَلافتُم
مُ مِی باغِ بِهِشت هَم دِل اَلاتُم
به عُشُوقِی گذشت بینشُون دَمُونِی
که یوسُف پی بووَش داشت یه زَمُونی
نَدونِسن گِریوِن یا که خَندِن
دَساشُونَ به شونٍ هَم بِوَنْدِن
بِمُندِن سیلِ کُردِن مِی تِیا هَم
نِشِسنْ هردوتاشُون رِی به رِی هَم
هوا بو گُـل گِـرُف بید بوی عَنبَر
هِزار صلوات خدا بات وَر پِیُمبَـر
بُووش گفتِش عزیز پَلوونُم
خُوشو مِی هَستِیُم هَمِی کـَسُونُم
کُـوَوک گفتش بووَه تـوپــَلَووُنِـی
کَشیدِی داغِ بَچَت مِی جَووُنِـی
بووَه تو سَرفرازِ سرفــَروزِی
که حَق بیسَه اَزِت روضِی روضِی
مَخُم آرُم به یادتِ اِی بِهِشتی
سَرِ سینَم حُسین(ع) خوب نِوشتی
محرم کِبْ رَسید شِیدا تو بِیدی
وِلایت پیشه وُ وِیلا تو بِیدی
هَمیشَه ذِکر مولانَ بِبُـردِی
سَرِ سُفرت یَتیمُونب اوُوردِی
اَ داغِ اکبَر و اصغر بِسوختی
اَ زینب سی اُمُون هر شو بِگُفتی
بگفتی یَ یَلی بید نُومِش عَباس
هَنی مثلِش نه اومَس اَیُها الناس
شُجاع بید لِف عَلی(ع) حیدر کرّار
سِپَهسالار و سَقا و عَلَمدار
شهیدش کُوردن آخر نابکارون
دَساش یَ لا تَنِش یَ لا به هامُون
مَخُم آروم به یادِت که بِگُفتی
دِلامونَ اَ زنگار هِی بِـرُفتی
بِگفتی اَ علی اضغر که تُشنَه
گُلیشَه دِردِن پی تیر سو شُعبَه
بگفتی وَر علی اکبر صلوات
که صُورت مثل پیغَمبر صلوات
قَمَر رِی وا بُلَند قامَتِ رَعنا
شَهیدِش کُوردِن آخر قومِ اَعدا
اَ سَجادِی(ع) که بَسِن دَس پُهاشَه
به غــــــــــارَت بُردِن کـُلِ چِیاشَه
اَ خِیما که بگُفتی عَرسِ رَخْتی
که زِن تَش چادورانَ تَم بِسُختی
بُووَه یادِت مِیا وَختیب رَسیدِی
سَرِ نَعشِ حسین(ع) خودتَه بِکُشتی
تو روزِ مَحشَرَه بَر پا بِکوردِی
هَمِی جونِ مُنَه پی خودتِه بوردی
مُنَم خو عاشُوقُو زارِ حُسینُم(ع)
مُ سربازو مُ دِل باختی خُمینُم
مُ اَر می کربَلا رُخصَت نَداشتُم
به دورونِ خودُم فرصَت خو داشتُم
جهاد اَندو پَرو بالشَه گُشید بِید
سی شیعَه دِشمِن اَندو نقشهَ چید بید
مَخاس تا شیعنَه وَردارَه اَی خاک
کِتاب شیعَنَه بَلکی کُنه تاک
نَدونِس که اُمون خِین خا حُسینیم(ع)
به زِیرِ پَرچَمِ پیر خــُـــــمـــــــیـــــــــنیم
نَدونس که جُهاد مِی خینُمونَ
به روزِش کِب رَسَه لِف دینُمُونَ
نَدونِس که یَلوونی هِی به اِیرون
به جَنگِن مِینِ میدون مِثلِ شیرون
نَدونِس که بسیج سَر بِدِرارَه
لِفِ آتَش سَرِ دِشمِن بِبارَه
بُووَه وَختِ جهاد بید وختِ رَفتن
نه خُفتیدَن نه ویسِیدَن نه گشتَن
دِفاع کُردِیم اَ ناموسمُون اَ خاکمُون
اَ قُراوون و اَ دینِ پاکِ پاکمُون
دفاع کردِیم که تا غِیرَت نَمیرَه
بُو وَه اِسلام بَر عالَم چِیرَه
جُدابیسِن سَرامُون اَ تَنامُون
که تا زِندَه مَنه اَصلِ حَیامُون
پَیُوم دائیم اُمون پی لارِ چاکمُون
نَبوردِیم سَر به داخِل مِینِ لاکمُون
بُووَه مَمنون که تَم هَم لالهَ کوشتِی
حَنا مُولا حُسینَ(ع) وَر مُ مُوشتِی
بُووَش خوش حال بِیس گفتِش سُتینُم
تُنه بَهرِ خدا دادُم به دِینُم
تو اَ خُمبِ شُهادَت جُوم کَشیدِی
تُرِ عِشقَ تو یَ شُووَه بُریدِی
تو مِی بُونِ شُهامَت پَرچَمی زِی
بی یِسیِ اِفتخارُم پَرپَرِی زِی
تو مِی هَف آسُمُونا گُل بِکورِی
تولِف اَبـْرِ رِشادَت هِی بِبورِی
تو مَسِ ساغِرِ مُولا حُسینی(ع)
تو سینَه چاکِ بی باکِ خُمینِی
تو دِل باختِی حُسین (ع) و کربَلوئی
خدا داد اَی جُدوئی اَی جُدوئی
بِیُو رولَم هَنِی بو گُل مِیایَه
اَ سجادَت صدا چار قُل مِیایَه
بِیُو رولَم دُعا کن سی جَوونُون
که رَه راسَه رووِن مِی رَه اِمامُون
دُعا کُن تا که آغامُون بیایَه
گلِ دوزَه او مُولامُون بِیایَه
دُعا کُن تا امُونَم در رِکابِش
مَنِیم تا روزِ مَحشَر در کِنارِش
درود بر شاعر توانا جناب آقای مه لقا
و درود بر حاج آقا درچین خاطر راه اندازی این سایت در جهت دفاع از ارزشهای شهدا و دفاع مقدس
و درود بر افسر فرهنگی شهرمان،حاج آقا موزون۔ ارادتمند همه دوستان،
علی(منوچهر) پورعبدی
سلام جناب آقای پورعیدی شما لطف دارید ممنونم زنده باشی