حاج محمدرضا قصری
(مؤسس دعای ندبه سیار دزفول)
(به مناسبت درگذشت مرد اخلاص و عمل)
حاج رضا ، الگویی برای مسئولین هیأت جوان انقلابی
به بهانه فقدان قدیمی ترین مسئول هیئت
وقتی نام حاج رضا قصری را به زبان می آوری همه خوبی ها و فضایل اخلاقی یک انسان همزمان در ذهنت مرور می شود. نام حاج رضا قصری با دعای ندبه سیار دزفول، با ایستگاه های صلواتی در دوران جنگ و با نماز جمعه های پرشکوه مرحوم آیت الله قاضی ممزوج است.
قدیمی ترین برنامه هیئتی و انقلابی در دزفول هیئت دعای ندبه سیار دزفول است. هیئتی که حدود ۶۰ سال است که دم از انتظار و ظهور منجی عالم می‌زند و آن میسر نشد مگر به همت جوانان انقلابی آن عصر همچون حاج رضا قصری.
او پیر و پیشکسوت هیئت های مذهبی دزفول بود.
هیئت داری در عین تخلق به اخلاق اسلامی شاخصه حاج رضا بود.
هرگاه وارد مراسم دعای ندبه می شدی اگر دورتر بود با لبخند و احترام و اگر نزدیک بود نزدت می آمد و استقبال می کرد و تو را با رویی خوش به جلوس در جایی مناسب رهنمون می شد. علیرغم کِبَر سن، اما آنچنان نوجوانان و جوانان را تکریم و احترام می کرد که تا مدتها خاطره دیدار با او جان دل را خنکا می بخشید.
صف اول نماز دشمن‌شکن جمعه در کل دوران دفاع مقدس و پس از آن، جای آن مرد با صفا بود کمتر تصویری از مرحوم آیت الله قاضی می بینی که حاج رضا در آن تصویر جلوه‌گری نکند.
یار دیرین علم و فقاهت و روحانیت انقلابی بود.
تجسم هیئت تراز انقلاب اسلامی بود حتی در قبل از انقلاب اسلامی
مردم داری که شاخصه پارسایی و دینداری است وجه ممتاز او بود و محور رتق و فتق امور اهالی محله و مسجد بود که الگویی می تواند باشد برای کارکرد هیئت و مسجد در محله.
پای کار اقامه عزای امام و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بود و به با شکوه ترین وجه ممکن برگزار می کرد.
ده روز روضه حاج رضا که به اربعین حسینی ختم می شد با استقبال گسترده عزاداران حسینی روبرو می‌شد.
از طرفی کمتر مراسم روضه خوانی خانگی که مرکز ترویج معارف و فضایل اهل بیت علیهم السلام در منازل شهر است را ببینی و حاج رضا درآن محفل نباشد.
بی شک راز موفقیت و اثرگذاری حاج رضا اخلاص در عمل و مردم داری و مدیریت و پیگیری مداوم در هرچه منظم و پرشکوه تر برگزار کردن مراسم بود. راوی و نویسنده : محمد اسماعیلی
**************
حاج مصطفی آهوزاده:
چند سالی است در اهواز توفیق مصاحبت با حاج ملا حسین آل مبارک نصيب مان شده است.
ایشان در رابطه با شروع دعای ندبه سیار دزفول می فرماید:
سال ۱۳۴۶ ابوی حضرت آیت‌الله شفیعی رحلت کرده بود و مراسم ختمی برای ایشان در مسجد لب خندق دزفول برگزار شد اتفاقاً جمعیت زیادی هم آمده بودند.
بعد از مراسم حاج آقا من(محمدحسین آل مبارک) و حاج رضا (قصری) را صدا کرد و گفت:
شما دو نفر باید برنامه دعای ندبه را در دزفول راه اندازی کنید.
ما هم از همان جمعه اول بعد از مراسم شروع کردیم چند هفته اول دعای ندبه در همان مسجد لب خندق برگزار می شد کم کم مساجد دیگر شهر داوطلب شدند به گونه‌ای که نوبت دهی به ماه های بعد کشیده شد.
یک دستگاه آمپلی فایر و یک بلندگوی بوقی و یک میکروفون همان اول کار خریداری کردم و هر روز جمعه که دعای ندبه بود آنها را ترک دوچرخه گذاشته با خود می بردم.
بعد از چند سال من ساکن اهواز شدم و حاج رضا قصری و عده‌ای دیگر از دوستان هیأت را اداره می کردند …
