محور مقاومت دزفول“سردار دکتر محمد رئوفی نژاد“
(فرمانده لشکر 7 حضرت ولی عصر(عج) در دوران دفاع مقدس)
انگیزه‌ای که باعث مقاومت مردم دزفول شد، حفاظت از شهر نبود بلکه به دلیل حفظ دین و نگاه دینمداری آنها بود که تن به مقاومت دادند، زمانی در دزفول 40 مجتهد صاحب رساله داشتیم و هنوز بسیاری از محله‌های این شهر مانند بیگدلی‌ها، معزی‌ها و … به نام این بزرگان است. مردم دینمدار دزفول به تبعیت از آیت‌الله قاضی در شهر ماندند و صحنه جنگ را ترک نکردند. آیت‌الله قاضی حتی یک هفته نماز جمعه را در دزفول تعطیل نکرد و حضور مردم دزفول در شهر موجب تقویت روحی رزمندگان و رقم خوردن پیروزی‌های بزرگ در عملیات مختلف دفاع مقدس شد.
مقاومت دزفول مقاومتی ناگفته و نانوشته بود؛ آن زمان که شهر زیر آتش موشکها و خمپاره‌ها و گلوله‌ها بود نگاه همه مردم به آیت‌الله قاضی امام جمعه این شهر معطوف شد و تأکید آیت‌الله قاضی بر این بود که هرجایی تخریب می‌شود فوراً بازسازی شود و بقدری مردم با هم همکاری داشتند که اگر مجروحی به بیمارستان می‌رفت بسیاری از دزفولی‌ها خود را برای دادن خون و یا انجام هر کمکی به بیمارستان می‌رساندند. یک عامل بنام دیگر هم، در ایجاد روحیه و بالا بردن مقاومت مردم نقش داشت و آن وجود شخصیتی همانند آیت الله قاضی در شهر دزفول بود. که با حضور مؤثر، پررنگ و فعالش در شهر، به نمادی از مقاومت و ایستادگی تبدیل شد.
از سمت راست: سردار رئوفی نژاد – سپهبد شهید صیاد شیرازی – آیت الله قاضی – سردار محمدعلی صبور
پیش از انقلاب، آیت الله قاضی با حمایتش از مبارزان انقلابی یک پشتوانه محکم برای انقلابیون به شمار می آمد. مسجد ایشان پایگاهی برای افراد انقلابی بود و آنها می دانستند که می توانند روی حمایت های همه جانبه آیت الله قاضی حساب کنند. با شروع جنگ، ما باز نقش محوری و تأثیرگذار آیت الله قاضی را در شهر می بینیم. ایشان نماز جمعه را اقامه می کردند و رزمندگان با حضور در نماز جمعه های شهر با روحیه ای بالا و مضاعف به جبهه ها باز می گشتند. حضور شخصیتی همچون آیت الله قاضی روحیه بسیار زیادی به مردم می داد.
در روزهایی که حجم موشک ها و گلوله های دشمن جان انسان های بی گناه زیادی را می گرفت، آیت الله قاضی استوار در شهر می ماند و فعالیت هایش را با قوت ادامه می دهد. از 2610 شهید شهر دزفول فقط 900 نفر شهدایی هستند که در مناطق شهری و مسکونی زندگی می کرده اند و شهید می شوند. 120 شهید از طفل شیرخواره سه روزه تا نوزاد یکماهه و زیر یک سال است. 120 شهید هم کودکان یک سال به بالا تا زیر 10 سال است و حدود 400 تا 500 شهید هم دختران و زنان بی گناه هستند. رقمی که شدت حملات و قساوت صدام در بمباران شهر دزفول را نشان می دهد.
در روزهای موشکباران و گلوله باران، نگاه همه مردم به آیت الله قاضی بود و او یک الگوی تمام عیار برای همه به شمار می رفت. یک بار در اوج موشک باران شهر، عده ای نزد آیت الله قاضی می روند و با اعتراض و گلایه می گویند: مردم به خاطر شما در شهر مانده اند و شما مردم را به ماندن تشویق می کنید الان این همه شهید می دهیم آخر جواب این شهدا را چه کسی می خواهد بدهد. ایشان هم در جواب می گوید: من به هیچ وجه کسی را مجبور و ملزم به ماندن در شهر نکرده ام. من فقط اختیار خود و خانواده ام را دارم و به کسی اجبار نمی کنم که در شهر بماند. اما خود و خانواده ام در شهر خواهیم ماند و شهرمان را ترک نمی کنیم.
آیت الله قاضی تأکید داشت هر جا تخریب و خرابی است باید به سرعت بازسازی شود. نمی خواست مردم خرابی شهر را ببینند و این ویرانه ها بر روحیه شان تأثیر بگذارد. به همین دلیل مردم نوبتی مشغول به کار می شدند و اگر موشک به جایی اصابت می کرد سریع کار بازسازی را انجام می دادند. گاهی مجبور می شدند محلی را در دو هفته چند بار بازسازی کنند. دیگر گروهی متخصص این کار شده بودند.
نگاه می کردند تا ببینند موشک به کجا خورده و بعد با پای پیاده و با بیل و کلنگ به محل خرابی می رفتند و آثار خرابی را از بین می بردند. گروهی هم مشغول آوار برداری و نجات زیر آوار مانده ها و بیرون کشیدن شهیدان می شدند.
اگر آن روزها مقاومت همه جانبه مردم دزفول نبود، شاید هیچ گاه خرمشهر از دست دشمن آزاد نمی شد. پس از مقاومت مثال زدنی مردم دزفول خبرگزاری های جهان لب به تحسین می گشایند و با تعجب و شگفتی روی تلکس خبرهای خود می آورند:
«شهری که تنها یک بیمارستان و یک جراح دارد با تمام قوا ایستاده است و مقاومت می کند.»
سردار دکتر محمد رئوفی نژاد فرمانده لشکر 7 ولی عصصر (عج) – نفر نشسته محمدحسین درچین مجری برنامه
برگرفته از کتاب: خطبه های مقاومت ص 33 (محمدحسین دُرچین)