شهید عظیم اسدی مشکال، دانشجوی ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز
شهید عظیم اسدی مشکال دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز سال ۱۳۳۶ در شهرستان دزفول متولد شد و در سیزدهمین روز از فروردین ماه سال ۱۳۵۷ به دست ساواک دزفول به شهادت رسید.
شهید عظیم اسدی مشکال را اولین شهید انقلاب اسلامی دزفول لقب داده‌اند. او دانشجوی دانشگاه شهید چمران اهواز بود و زمانی که دانشجویان دانشسرای تربیت دبیر و شهید چمران(جندی‌شاپور) اهواز تصمیم می‌گیرند که در روز نهم فروردین‌ماه 1357 ، که برابر با چهلم شهدای ۲۹ بهمن 1356 تبریز است ، بانک‌ها و مراکز اقتصادی وابسته به شاه را در دزفول به آتش بکشند، قرار بر این می‌شود که عملیات در قالب چند تیم انجام شود که در هر تیم، یک نفر شیشه بانک را شکسته و دیگری بنزین ریخته و نفر سوم آتش بزند. عظیم مأمور آتش زدن بانک ملی چهارراه سی‌متری شریعتی می‌شود. اما عملیات لو رفته و عظیم بی‌خبر از این موضوع که مأموران لباس شخصی در کمین آن‌ها هستند، ساعت شش صبح اقدام به آتش زدن بانک می‌کند و بلافاصله با رگبار مسلسل مأموران مواجه و دستگیر می‌شود. عظیم را به شهربانی منتقل کرده و در هوای سرد اوایل فروردین‌ماه، با آب سرد بدنش را خیس کرده و شروع به شکنجه می‌کنند سپس دستبند می‌زنند و به تنه درخت می‌بندند. سرپاسبان محمدتقی حاجی عیدی از شکنجه گران شهربانی (حاجی عیدی در تاریخ 1357/12/23 به جرم شهادت عظیم به سزای عمل خود می‌رسد و اعدام می‌شود) آنقدر عظیم را شکنجه می‌دهد که عظیم، زیر شکنجه از هوش رفته و پس از انتقال به سلول که پزشک ساواک او را معاینه می‌کند رو به سرگرد نوید می‌گوید :«کارش تمام است». نام شهید عظیم اسدی مشکال که مظلومانه و به بی‌رحمانه‌ترین وجه ممکن توسط نیروهای فاسد رژیم به شهادت می‌رسد، به عنوان طلایه‌دار خط سرخ شهادت انقلاب اسلامی دزفول همیشه می‌درخشد.
هاشم ستاری رئیس وقت ساواک دزفول بعد از اطلاع از شهادت عظیم، به شهربانی زنگ‌زده و می‌گوید: «باید جنازه او را از بالای پل حمید آباد به رودخانه می‌انداختید که جنجال به پا نشود. ما خیلی از افراد سیاسی را که زیر شکنجه می‌میرند به رودخانه می‌اندازیم»
بعد از تحویل جنازه شهید، آثار شکنجه از قبیل : ضربات باتوم، سوختگی در پشت به وسیله اتو، خون‌مردگی اطراف چشم‌ها، شکسته شدن دندان‌ها، کبودی تمامی قسمت‌های بدن به دلیل ضربات شلاق کاملاً مشهود بوده است.
در اسناد ساواک برای سرپوش گذاشتن به شکنجه‌های وحشیانه، مرگ عظیم را در اثر اصابت سر او به جدول کنار خیابان مطرح می‌کنند و اینکه او را به بیمارستان انتقال داده و معالجات مؤثر نبوده است و وی فوت‌شده است.
فردای روز سیزدهمین روز از فروردین ماه، مردم قدرشناس دزفول، تشییع بسیار باشکوهی برای او برگزار کرده به طوری که خیل جمعیت را تانک‌های رژیم شاه مشایعت می‌کنند؛ مردم از درب “مسجد جامع” تا شهیدآباد پیکر او را تشییع می‌کنند. مرحوم علامه مخبر با گریه بر پیکر عظیم نماز می‌خواند و عظیم مهمان بهشت می‌شود. سپس مردم درب منزل شهید اسدی مشکال رفته و شعار سر می‌دهند.
مرحوم علامه مخبر ۱۵ فروردین‌ماه 1357 در مجلس ترحیم عظیم شرکت می‌کند و منبری آتشین می‌رود که جملات سخنرانی او در اسناد محرمانه ساواک آمده است. مجلس ترحیمی که در محاصره تانک‌های دشمن در مسجد جامع برگزار می‌شود و بعد از این مراسم علامه مخبر ممنوع المنبر می گردد.